Annabelle Comes Home Online Lektor PL

Oglądaj cały film Annabelle Comes Home / Niżej jest player do odtwarzania filmu.

Recenzja: Istnieje podgatunek kina – „mruczący film ludzki” – w którym niezwykle wyobcowany, ledwo wyartykułowany mężczyzna zostaje złapany klaustrofobicznie w środowisku, które odzwierciedla jego wewnętrzne stany, zarówno ukrywając, jak i ujawniając sekrety uszkodzonej psychiki. Najważniejsze przykłady to Eraserhead Davida Lyncha (1977), Barton Fink braci Coen (1991) i Pająk Davida Cronenberga (2002). Najnowszym jest Possum – i pomimo tego, że jest to nazwa potwornej lalki w centrum, film uznaje swój dług wobec filmu Cronenberga, nadając Possumowi postać masywnego, groteskowo-ludzkiego pająka.

Possum
Marionetka należy do Philipa (Sean Harris), który nosi ją wszędzie ze sobą w brązowej torbie. Filip właśnie wrócił do domu z dzieciństwa – teraz podupadłej, ledwo nadającej się do zamieszkania chaty, w której wciąż mieszka znacznie starszy Maurice (Alun Armstrong, sczerniałe zagrożenie). Gdy Philip pracuje w bolesnej historii ich związku, widz też stara się wypracować jego dokładną naturę. Coś nie jest w porządku w stosunku do Filipa, z jego sztywną postawą i trwałym zmarszczeniem brwi. Opuszczone koszary wojskowe, opuszczone wrzosowiska, ponure, jesienne lasy, a nawet jego nędzny, rozpadający się dom (z jednym zakazanym pokojem), które ponownie stają się lokalnymi miejscami pobytu Philipa, to także geografia jego umysłu, określona jako dezorientująca przestrzeń, w której rzeczywistość i fantazja , teraźniejszość i przeszłość, życie i śmierć, nawet dzień i noc, są strasznie zmieszane. Tymczasem Michael (Charlie Eales), uczeń, którego Philip podszedł i wyskoczył z pociągu, zaginął.

„Playing possum” jest przysłowiowy dla udawania śmierci, aby zapewnić przetrwanie. Filip przyszedł pochować, spalić lub zanurzyć swoją marionetkę, ale bez względu na to, ile razy próbuje pozbyć się tego dziwacznego ciężaru, wciąż powraca, powtarzając swój niekończący się strach, smutek i poczucie winy, i ciągnąc wszystkich niespokojnych lalkarzy smyczki. Bo Possum jest stworzeniem zrodzonym z wyobraźni chłopięcej i żyjącym dawno po terminach swojego naturalnego życia, podtrzymywanym przez represje, depresję i głębokie, mroczne pragnienie ekspresji. Wykonując ograniczone rundy swojej starej dzielnicy, Filip również napotyka, w odcieniach psychologicznych krajobrazów Antychrysta Larsa von Triera (2009), martwego lisa, który powraca do życia. Philip też gra w possum, szurając niczym zombie przez żywą śmierć, gdy wskrzesza – a może i reenacts – przeszłą traumę, której nigdy nie można w pełni położyć.

Matthew Holness jest najbardziej znany ze swojego komicznego wkładu do Darkplace telewizyjnego Gartha Marenghiego (2004) – ale jego debiut fabularny jest śmiertelnie poważny zarówno w temacie, jak i tonie. Podobnie jak ręcznie ilustrowany notatnik, w którym Philip po raz pierwszy zaczął dawać wyobraźnię swoim uczuciom jako chłopiec, Possum jest albumem niepokoju, jak niepokojący wynik Radiophonic Workshop, brudna scenografia, zgryźliwe skoki czasoprzestrzenne redaktora Tommy’ego Bouldinga i pochylony Kit Fraser kinematografia i niepokojąca głębia pola, wszystko to przyczynia się do głębokiego poczucia niesamowitości filmu. Z fragmentami ekspozycji przedstawionymi w szeptanych pół-liniach i chytrych szturchnięciach, nigdy nie w pełni rozwiązuje to niejasności, pozostawiając nas niepewnymi, czy Maurice naprawdę żyje w starym domu, czy tylko niemile widzianym ociągaczem w płonącym sumieniu Filipa. Jasne jest jednak długie spiderowe dziedzictwo nadużyć, z którego Filip może nigdy się nie uwolni.

Opis: Philip wraca pociągiem do domu dzieciństwa w Fallmarsh w Norwich, pielęgnując brązową torbę. Po drodze Philip zwraca się do ucznia Michaela, przerażając go. Filip osiada w podupadłym domu i odzyskuje swój stary notatnik, ukryty pod deską podłogową, z ręcznie ilustrowanym wierszem o pająku jedzącym dzieci o imieniu Possum. Philip również ostrożnie łączy się ze starszym rezydentem domu, Maurice’em. Z ich tajemniczych rozmów dowiadujemy się, że Philip został zwolniony jako lalkarz na „skandal”, prawdopodobnie z udziałem przerażającej marionetki w jego posiadaniu, pająka o ludzkiej twarzy Possum. Filip podróżuje po lasach, wrzosowiskach i opuszczonych koszarach wojskowych (gdzie szkolili się niegdyś miejscowi Kadeci Młodzieży), nieustannie próbując pozbyć się lub zniszczyć Possum – ale wciąż się pojawia. Maurice daje Filipowi starą paczkę papierosów zawierającą zdjęcie zmarłych rodziców Philipa. Istnieją doniesienia prasowe o zaginięciu Michaela i poszukiwaniu osoby pasującej do opisu Philipa. Filip ma dziwne wizje – czarnych balonów, zadymionych ognisk, zmartwychwstałego lisa i ożywionego Possum ścigającego go, aż w końcu się do niego podda. Philip wchodzi do spalonego pokoju w domu, gdzie wujek Maurice znów go atakuje, ujawniając, że nadużywał także Młodych Kadetów. Philip zabija Maurice’a i uwalnia Michaela z drewnianej skrzyni.