Druga strona wiatru Online Lektor PL

W lecie 1970 roku, Orson Welles rozpoczął film “Inna strona wiatru”, który miał gorącą nadzieję, że powróci go do hollywoodzkiej owczarni po ponad dekadzie samozwańczego wygnania w Europie po serii komercyjne flop. Wierzył, że nadszedł czas na jego powrót: okopcony system studyjny, który go męczył przez tyle lat, ustąpił miejsca nowemu pokoleniu twórców filmowych, z których wielu było absolwentami szkół filmowych pod wpływem Antonioniego, Bertolucciego i francuskiej Nowej Fali, którzy kręcili rzeczy i tworzyli filmy, które łączyły się emocjonalnie z bardziej odważną publicznością. Dla wielu z tych Młodych Turków, w tym Martina Scorsese i Francisa Coppoli, Welles był bóstwem. W wieku 55 lat był jeszcze wystarczająco młody, by uwierzyć, że zmieści się w walce.

Jak to często bywa w karierze Wellesa, sprawy potoczyły się okropnie. Finansowanie “The Other Side of the Wind” – która skupia się na legendarnym, wygnanym reżyserze, granym przez Johna Hustona, który stara się ukończyć film, który ma nadzieję ożywi jego hollywoodzką chwałę – było tak sporadyczne, że zajęło Wellesowi prawie sześć lat, aby zakończyć strzelanie. I nawet wtedy, przy wszystkich powtórkach i zmianach w obsadzie oraz mnóstwie innych nieszczęść, film nie był tak wykończony jak opuszczony, z materiałem filmowym, z powodu bizantyjskich komplikacji prawnych, zamkniętych w laboratoriach i skarbcu we Francji przez prawie cztery dekady. Welles zmarł w 1985 r., Kiedy jego ulubiony projekt kiedykolwiek widział światło projektora filmowego.

Nieuchronnie “Inna strona wiatru” stała się, dla cykli, świętym graalem największych filmów nigdy nie widzianych – dopóki Netflix nie wkroczył i, po rozwiązaniu problemów prawnych, sfinansował jego ukończenie.

Według większości kont wersja “The Other Side of the Wind”, która jest obecnie emitowana jednocześnie w kinach i na Netflix, stanowi około jednej trzeciej tego, co sam edytował Welles. Resztę, opartą na notatkach Wellesa, instrukcjach scenariuszowych i pogłoskach z tamtych czasów, redagował głównie Bob Murawski w porozumieniu z Filipem Janem Rymszą i Frankiem Marshallem. Nowy (i piękny) wynik dostarczył Michel Legrand.

A więc, po tym całym hoo-ha, co mam zrobić z tego filmu? Welles zawsze był dla mnie ikoną kina i podszedłem do tego “nowego” filmu, tak jak można zbliżyć się do nowej symfonii Beethovena. Widząc to, moje przeważające uczucie nie jest wyniesieniem, ale smutkiem. Patrzę na ten szalony pastisz i myślę o wszystkich wspaniałych filmach, które mógł nakręcić. Dopiero pięć lat wcześniej wyreżyserował, z wielkim finansowym uciskiem, swój film Falstaffa “Chimes at Midnight”, jeden z jego największych osiągnięć.

Dla miłośników Wellesa, a być może tylko dla nich, “The Other Side the the Wind” będzie funkcjonować jako szkielet dla motywów i obsesji całej jego kariery. Jake Hannaford, postać leonina, w którą rezonansowo gra Huston (którego również czczę), jest oczywiście stanowiskiem dla Wellesa, chociaż sam Welles temu zaprzeczył. Przez całą karierę zaprzeczył wszelkiemu związkowi między motywami jego filmów, które zwykle koncentrowały się na silnym człowieku, przydarzonym nisko zdradą i brzemiennymi okolicznościami jego życia.

Ale w tym filmie panuje przejmujący los Hannaforda, który odbywa się głównie podczas obchodów 70. urodzin, w których ogląda materiał z opusu, zwanego także “Drugą stroną wiatru”, za który również poszukuje funduszy uzupełniających. , wśród bzyczącego wiru zawieszeń, drapieżnych dziennikarzy, łobuzerskich biografów, akolitów (najwyraźniej Petera Bogdanovicha, grającego reżysera filmowego), gwiazdorów, tak mężczyzn, nie mężczyzn i członków obsady, z których niektórzy, jak jego prowadzący człowiek (Robert Random) już odszedł z produkcji.

Pobierz Historie Monitorów, które są ci bliskie, dostarczone do Twojej skrzynki odbiorczej.

Film Hannaforda w filmie jest pozbawioną słów, obrzydliwą fantazją Antonionów, zarówno hołdem, jak i parodią, w której kryje się enigmatyczna młodzież ścigana przez mroczną i pociągającą uwodzicielkę, graną przez kochanka i współpracownika Wellesa, Oję Kodara. (Scena seksu pomiędzy nimi, nakręcona w samochodzie podczas ulewnej ulewy, jest jedną z najbardziej cielesnych scen w filmach i być może jedynym błyskiem erotyki w całej twórczości Wellesa.) To bardzo różni się od herky-jerky, szybki ogień, styl “cut-and-paste” reszty filmu.

“Inna strona wiatru” przychodzi do nas jako swego rodzaju kapsuła czasu z epoki, kiedy Hollywood przez krótki czas otworzyło swoje drzwi na kreatywne ryzyko. Jednak nigdy nie witał Wellesa, a ten ostatni, oszałamiająco gorączkowy film od niego najlepiej można zobaczyć, jak sądzę, nie jako wielkie osiągnięcie jako oskarżenie o kryminalne zaniedbanie Hollywood. Ocena: B + (Ten film ma ocenę R dla treści erotycznych, nagości graficznej i niektórych języków.)